Rak płaskonabłonkowy (rak kolczystokomórkowy skóry) to jedno ze złośliwych schorzeń nowotworowych, które mogą doprowadzić do przedwczesnej śmierci. Choroba ta zaliczana jest do grupy najczęściej występujących raków skóry. Jej objawy są dość specyficzne – rak płaskonabłonkowy powoduje powstawanie zmian skórnych w postaci Przyzwojak jest sporadycznie wykrywanym i zazwyczaj łagodnym nowotworem, który występuje w obrębie głowy i szyi. Stanowi 0,012% wszystkich nowotworów oraz 0,6% zmian nowotworowych głowy i szyi. Sprawdź, jak się objawiają przyzwojaki, gdzie jeszcze mogą występować oraz jak wygląda ich leczenie. Ponieważ rak Pageta brodawki sutkowej z reguły współistnieje z innymi nowotworowymi chorobami sutka, należy zwrócić uwagę również na takie objawy jak: zaczerwienienie na piersiach, wyczuwalny palpacyjnie guzek lub inna struktura, zmiana kształtu lub wielkości piersi, powiększenie węzłów chłonnych w dole pachowym, Przerost prostaty może być spowodowany zapaleniem gruczołu krokowego, a także nowotworem prostaty. Objawy przerostu prostaty są dość charakterystyczne – to problemy z oddawaniem moczu, przerywany strumień moczu, uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza, częste nocne wizyty w toalecie. Diagnostyka prostaty obejmuje badanie per Dominującym typem raka prącia jest rak płaskonabłonkowy, występujący w ponad 95% przypadków. Zmiany dotyczą zazwyczaj żołędzia lub napletka. Rak prącia szybko daje przerzuty do okolicznych węzłów chłonnych, dlatego tak ważne jest, aby do lekarza zgłaszać się od razu po pojawieniu się niepokojących objawów. Inaczej sytuacja wygląda latem i wiosną. Wtedy łasica działa na najwyższych możliwych obrotach. Poluje na tyle ofiar, na ile to możliwe w ciągu dnia. Jak wyliczyli naukowcy, ssak ten potrzebuje zjeść minimum dwie myszy, by móc przetrwać. Chociaż także ten parametr bywa zmienny. Jak wygląda rak płaskonabłonkowy in situ pod mikroskopem? Podczas badania pod mikroskopem rak płaskonabłonkowy in situ składa się z dużych, nienormalnie wyglądających komórki płaskonabłonkowe które zastępują zdrowe komórki płaskonabłonkowe normalnie występujące w naskórku (w przypadku nowotworów skóry) lub nabłonek (w Rak jamy ustnej i wargi – leczenie i szanse przeżycia. Leczenie raka jamy ustnej i wargi, podobnie jak pozostałych nowotworów, różni się zależnie od stopnia zaawansowania choroby. Terapię zwykle opiera się na chirurgicznym wycięciu zmiany, okolicznych tkanek oraz w przypadku przerzutów, również węzłów chłonnych szyjnych. Zwapnienie piersi. Zwapnienie piersi to nic innego jak odkładanie się wapnia w tkance piersi. Zmiany, w przeciwieństwie do torbieli czy gruczolakowłókniaków, są tak małe, że nie można ich wyczuć za pomocą dotyku. Zwapnienie piersi diagnozowane jest na podstawie badania ultrasonograficznego. ZOBACZ GALERIĘ ZDJEĆ jak wygląda Czerniak, zwany też czerniakiem złośliwym u dzieci niemowlaków dorosłych mężczyzn i kobiet. Poniżej zdjęcia choroby, podstawowe, typowe i nietypowe objawy poniżej galeria obrazów czerniak skóry opis informacje. UHoILU. „Rak” jest to termin określający zespół chorób różniących się typem i miejscem występowania, ale mających jedną wspólną cechę – nadzwyczajny wzrost komórek, wykraczający poza normalnych okolicznościach wzrost wszystkich naszych komórek jest ściśle kontrolowany. Ale gdy sygnały kontrolne jednej z komórek działają niewłaściwie i cykl życia komórki zostaje zakłócony, komórka dzieli się i dzieli. Niekontrolowany wzrost postępuje i w rezultacie powstaje nadmiernie rozrośnięta masa zwana „guzem”. Guz może być zarówno łagodny jak i łagodny jest nie rakotwórczy i niezagrażające życiu. Nie rozprzestrzeniają się do innych części ciała. Wiele guzów piersi jest przykładem guza złośliwy może się rozprzestrzeniać do innych części ciała. Kiedy się rozprzestrzenia, złośliwe komórki przenoszą się za pomocą układu limfatycznego lub krwionośnego do innych części ciała, żeby się tam „zagnieździć” i mnożyć, co w efekcie powoduje powstawanie nowych guzów zwanych wtórnymi lub przerzutami. Nazwa, jaką wówczas nadaje się rakowi, jest powiązana z pierwotnie umiejscowionym rakiem, nawet jeśli rozprzestrzenił się on do innych części ciała. Na przykład, jeśli rak prostaty przerzucił się na wątrobę nadał nazywany jest rakiem się to zaczyna?Rak zaczyna się wówczas, gdy normalna komórka staje się rakową. Tak się dzieje, gdy coś zakłóca DNA, zmieniając kod który monitoruje cykl życiowy komórki. Jeden lub kilka z wielu czynników ryzyka może przyczynić się do powstania takich popularne czynniki ryzyka to: Genetyczne predyspozycje – Niektóre rodzaje raka, jak na przykład rak jelita albo rak piersi, często powtarzają się w rodzinie. Tylko predyspozycja do zachorowania jest dziedziczona, tak więc inne, niegenetyczne (np. środowiskowe) czynniki muszą zaistnieć, żeby rak się rozwinął. Pojawienie się takiej predyspozycji w rodzinie nie oznacza, że dana osoba na pewno zachoruje się na raka, jednak pozostaje ona w grupie podwyższonego ryzyka. Wiedza na temat czynnika genetycznego i zarządzanie nią może pomóc w zapobieganiu zachorowania na raka. Ekspozycja na estrogen (kobiety) – kobieta jest narażona na niektóre ginekologiczne typy raka. (np. piersi lub macicy), jeśli jej system narażony jest na zbyt dużą ilość estrogenu, który stymuluje proliferacje komórek w danej tkance. Czynniki, które przyczyniają się do zwiększonej ekspozycji na estrogen to początek menstruacji, okres menopauzy oraz picie alkoholu. Ryzyko zachorowania jest mniejsze u kobiet, które urodziły dziecko przed 25 rokiem życia. Pośród innych czynników, które mogą zmniejszyć ryzyko należy wymienić regularne ćwiczenia i niskotłuszczową dietę. Promieniowanie jonizujące – nadmierna ekspozycja na promieniowanie jonizujące, jak promieniowanie rentgenowskie, może powodować szkody w DNA, które mogą prowadzić do raka. Promieniowanie ultrafioletowe jest promieniowaniem słonecznym. Promienie ultrafioletowe B (UVB) uszkadzają DNA komórki i są przyczyną powstawania raka skóry w 90% przypadków. Zapobieganie zachorowaniom obejmuje zmniejszenie ekspozycji na słońce, noszenie ochronnych ubrań oraz stosowanie kremów przeciwsłonecznych z wysokim filtrem SPF (Sun Protection Factor). Rakotwórcze środki chemiczne – rakotwórcze środki chemiczne jak azbest, benzen, formaldehyd czy spaliny diesla są niebezpieczne w większych stężeniach. Dym tytoniowy – palenie tytoniu jest jednym z najbardziej zabójczych czynników rakotwórczych. Palenie może powodować raka płuc i innych narządów. Najlepszym sposobem na obniżenie ryzyka zachorowania na raka płuc jest nie palenie oraz unikanie ekspozycji na palenie wtórne, czyli przebywania w zadymionych miejscach. Alkohol – osoby, które pija dużo alkoholu są mocno narażone na raka jamy ustnej, gardła, przełyku, żołądka i wątroby. Rakotwórcze jedzenie – istnieją pewne pokarmy, które zawierają substancje rakotwórcze. Produkty, które powinny być wykluczane to octowe marynaty i produkty wędzone oraz mięso traktowane azotanami, jak również mięso zwęglone na grillu, jako że zwęglone części są rakotwórcze. Spożywanie witaminy C w diecie może wspomagać ochronę przed rakiem powodowanym rakotwórczym jedzeniem. Niezdrowa dieta – dieta bogata w tłuszcze nasycone (szczególnie z czerwonego mięsa) jest powiązana z kilkoma typami raka, włączając raka jelita, gruczołu odbytnicy i prostaty. Ryzyko może być zmniejszone przez redukcje tłuszczu zwierzęcego w diecie oraz poprzez jedzenie większej ilości produktów sojowych, pełnoziarnistych, owoców i warzyw. Wolne rodniki są niebezpiecznym, wysoce aktywnym związkiem chemicznym, który może zniszczyć DNA i prowadzić do raka. Powstają na różne sposoby, włączając utlenianie wielonienasyconych kwasów tłuszczowych. Dieta bogata w antyutleniacze (jak witamina A i C), zawartych w żółtych i pomarańczowych owocach i warzywach, może redukować ryzyko z nimi niekontrolowanego mnożenia się komórek, jak również szybkości z jaką to zachodzi, zmienia się w każdym przypadku. Wielu ludzi przezwycięża chorobę lub żyje z nią wiele lat pełnią życia. Jeśli u Ciebie lub kogoś bliskiego został zdiagnozowany rak, możesz być zainteresowany, jakie metody leczenia tej choroby się leczenia nowotworówIstnieje wiele metod leczenia. Są one wybierane na podstawie typu raka, jego lokalizacji, zakresu występowania i stadium, w którym zostało zdiagnozowane oraz zdrowie i samopoczucie pacjenta. Leczenie może być pojedyncze, sekwencyjne bądź też być mieszanką terapii.• Chemioterapia – stosuje się leki przeciwnowotworowe. Leki te niszczą komórki raka poprzez zahamowanie wzrostu lub rozmnażania w jakimś stopniu cyklu życiowego komórki. Leki te mogą być podane dożylnie, doustnie lub poprzez zastrzyk domięśniowy, podskórny lub w inny sposób, w zależności od leku i typu raka. Chemioterapia jest często podawana w stosuje się nie tylko do leczenia raka, ale również usuwania skutków raka (np. bólu), efektów ubocznych, takich jak nudności, często występujące w różnych typach przeciwnowotworowe – jak działają i co to powoduje?Większość leków przeciwnowotworowych działa na zasadzie hamowania syntezy DNA lub innych procesów w cyklu życiowym komórki. Ponieważ przeciwnowotworowe leki działają ogólnie, obciążone ich działaniem zostają nie tylko komórki rakowe, ale wszystkie szybko mnożące się komórki. Sposób, w jaki nienowotworowe komórki są obciążane określają działania uboczne danego leku. Zdrowe komórki ulegające zniszczeniom to komórki krwi, które zwalczają infekcje, pomagają krzepnąć krwi i dostarczają tlen do wszystkich części ciała. Kiedy parametry krwi ulegają zmianie, pacjent jest podatniejszy na infekcje, pojawianie się siniaków lub krwotoki, jak również może się czuć słaby i bardzo zmęczony. Szybko dzielące się komórki w cebulkach włosów i komórki wyścielające przewód pokarmowy mogą również zostać tego mogą być utrata włosów, słaby apetyt, nudności i wymioty, biegunka, rany warg i ust. Wiele z ubocznych efektów może być kontrolowanych dzięki nowoczesnym lekom. U większości pacjentów, efekty uboczne, są krótkotrwałe i w końcu ustępują. Włosy odrastają, choć mogą zmienić kolor i fakturę.• Radioterapia i brachyterapia – jest to typ leczenia raka z wykorzystaniem promieniowania jonizującego. Promieniowanie to niszczy komórki albo materiał genetyczny komórek w strefie, która podlega leczeniu, tym samym uniemożliwiając komórce wzrost.• Operacja – jest to usunięcie guza. Czasami otaczające guz tkanki i węzły chłonne są również usuwane. Operacja może być prowadzona z użyciem konwencjonalnych narzędzi lub lasera.• Terapia hormonalna – regulacji hormonów w celu zapobiegania działaniu hormonów, które wpływają na wzrost raka.• Terapia biologiczna (immunoterapia) korzysta z działania układu odpornościowego pacjenta, zarówno bezpośrednio jak i pośrednio, zwalczając chorobę bądź zmniejszając skutki uboczne spowodowane innymi terapiami.• Terapia celowana – leki onkologiczne dostosowane do charakterystyki genetycznej danego guza. Dowiedz się więcej: Hipertermia – czyli przegrzanie guza nowotworowego, staje się jedną z cenionych metod walki z rakiem. Jest to termiczny rodzaj radioterapii mogący istotnie zwiększyć skuteczność leczenia raka. Służy niszczeniu komórek guzów bądź zahamowaniu ich wzrostu poprzez ich przegrzanie. Metodę tę stosuje się w połączeniu z chemioterapią i/lub radioterapią. Bazyliszki, to jaszczurki pochodzące z Ameryki Środkowej. Dorosłe osobniki dorastają do 80 centymetrów długości, z czego 2/3 stanowi ich ogon. Ciekawą umiejętnością jest ich bieganie po wodzie, dlatego nazywane są także jaszczurkami Jezusa. Bieganie po powierzchni wody umożliwia im rosnąca między palcami błona. Bazyliszki są bardzo płochliwe, co niestety w hodowli terraryjnej skutkuje często rozbitymi o szybę pyskami, gdy przerażony bazyliszek ucieka przed niebezpieczeństwem nie bacząc na żadne przeszkody. Ze względu na swoje tchórzostwo, bazyliszki nie są zwierzętami odpowiednimi do brania na ręce i zabawy ze swym właścicielem. W sprzedaży są dostępne najpopularniejsze gatunki, na przykład Basiliscus pluriformis czyli bazyliszek płatkogłowy, Basiliscus basiliscus czyli bazyliszek zwyczajny oraz chyba najpopularniejszy Basiliscus vittatus, zwany potocznie bazyliszkiem pasiastym. Charakterystycznym elementem ciała tego gada jest grzebień znajdujący się na ogonie i grzbiecie. Bazyliszki posiadają również charakterystyczne podgardle. Zobacz również: Pospolite schorzenia u kameleonów – jak zapobiegać i jak leczyć? Jeśli chodzi o kolorystykę, wszystko zależy od gatunku. Najciekawszą kolorystykę prezentują bazyliszki płatkogłowe. Ich zielone ciało pokrywają białe cętki, a na grzbiecie poniżej grzebienia znajdują się czarne pasy. Bazyliszki pasiaste, jak sama nazwa wskazuje, mają delikatne, jaśniejsze i ciemniejsze pasy na tle brązowego tła i dorastają do około 75 cm długości. Bazyliszki są gadami mięsożernymi, a ich głównym pokarmem są owady, dżdżownice czy ślimaki. W ramach urozmaicenia diety można podać im też słodkie owoce. Z reguły apetyt im dopisuje, więc należy uważać, aby ich nie przekarmiać. Bardzo ważnym elementem żywienia jest podawanie witamin. Można je aplikować poprzez posypywanie owadów karmowych specjalnymi mieszankami witamin i soli mineralnych, lub też podawać doustnie witaminy w płynie. Polecamy: Żółwie wodne – jak wygląda ich hodowla? Terrarium dla bazyliszka powinno mieć dość pokaźne wymiary, najlepiej 150x80x160 cm. Wewnątrz takiego terrarium powinny panować warunki tropikalne. Bazyliszki powinny mieć stały dostęp do wody w temperaturze około 30 stopni Celsjusza. Niestety gady te nie należą do czyścioszków i z reguły wypróżniają się w takim basenie. Brudna woda może doprowadzić do problemów zdrowotnych. Temperatura wewnątrz takiego terrarium powinna oscylować w granicach 25–32 stopni Celsjusza, a pod żarówką nawet 40 stopni. Wyposażenie terrarium, w którym żyją bazyliszki, musi imitować ich środowisko naturalne. Uzyskamy taki efekt umieszczając wewnątrz pomieszczenia gałęzie z liśćmi, między którymi gady będą mogły się chować. Należy pamiętać, że bazyliszki to co prawda bardzo ciekawe zwierzęta, ale ich hodowla wymaga wysiłku oraz konsekwencji. Nie należą co prawda do ciekawskich gadów, z którymi można nawiązać kontakt, ale z pewnością sprawią wiele radości właścicielowi. Shiba inu to pies, którego cechą wyróżniającą jest bardzo gęste futro. Swoim wyglądem przypomina on nieco maskotkę, niemniej jednak bywa bardzo porywczy, dlatego od samego początku potrzebuje konsekwentnego wychowania. Dla kogo zwierzę rasy shiba inu jest dobrym wyborem, a kto powinien rozważyć zakup innego psa? ContentsHistoria rasy shiba inuShiba inu vs akitaShiba inu – wzorzec rasyShiba inu – charakterJak wygląda pielęgnacja psów shiba inu?Żywienie i zdrowie rasy shiba inuShiba inu – dla kogo?Shiba inu – cena Historia rasy shiba inu Shiba inu to rasa japońska (prawdopodobnie najstarsza). Uważa się, że przodkowie jej przedstawicieli mogli pojawić się na Wyspach Japońskich nawet ok. 7000 lat byli oni psami myśliwskimi polującymi na niewielkie zwierzęta, w tym bażanty. Ciekawe jest to, że przez setki lat rasa nie zmieniała się, ponieważ w pobliżu nie było żadnych innych psów, z którymi te czworonogi mogłyby się krzyżować. Sytuacja zmieniła się pod koniec XIX wieku za sprawą Brytyjczyków. Zabrali oni ze sobą do Japonii inne rasy, takie jak pointery czy setery. W 1928 roku pojawiła się pierwsza celowa hodowla shiba inu, a 6 lat później ustalono wzorzec, jakiemu muszą odpowiadać psy. Jeżeli porównamy te czworonogi do swoich przodków, szybko zauważymy, że są one nieco bardziej muskularne i większe. Rasa shiba inu zaczęła stawać się coraz bardziej popularna w Japonii po 1937 roku, kiedy to zyskała status ‘narodowego pomnika natury’. Jest ona tak samo znana jak akita, choć w innych krajach spotykana nieco rzadziej. W czasie II wojny światowej psy shiba inu niemal całkowicie wyginęły, ale po jej zakończeniu udało się wznowić hodowlę. Współcześni przedstawiciele tej rasy pochodzą z trzech linii: Mino shiba, shinshu shiba oraz san’in shiba. W Polsce po raz pierwszy o shiba inu usłyszano w 1992 roku, kiedy to do naszego kraju przybył pierwszy samiec. Rok później przywieziono samicę, a w 1995 roku na świat przyszedł pierwszy polski miot tej rasy. Shiba inu vs akita Shiba inu oraz akita to dwie bardzo popularne rasy psów pochodzące z Japonii. Co prawda są one do siebie bardzo podobne, ale nie identyczne i trzeba o tym pamiętać. Akity są nieco większe, wysokość w kłębie samic to 58 – 64 cm, a samców 64 – 70 cm. W przypadku shiba inu wysokość to odpowiednio 35 – 39 cm i 38 – 42 cm. Czworonogi te różnią się również długością życia. Średni wiek akity to 10 – 13 lat, podczas gdy pies shiba inu może żyć nawet 16 lat. Przedstawiciele obu ras wyglądają podobnie, ponieważ są to czworonogi w typie szpiców. To, co je łączy, to przede wszystkim spiczaste, trójkątne uszy, głowa podobna do lisiej i zakręcony ogon. Ponadto psy mają bardzo gęstą sierść, która zimą zapewnia im ciepło i ochronę przed wilgocią. Niekiedy shiba inu oraz akity są porównywane pod względem wyglądu do rasy siberian husky. Shiba inu – wzorzec rasy Pies rasy shiba inu ma szerokie czoło, prostą kufę, czarny nos i lekko skośne, ciemnobrązowe oczy. Uszy są niewielkie i trójkątne, szyja jest mocna i gruba, a grzbiet silny i prosty. Czworonogi mają głęboką klatkę piersiową, a także wysoko osadzony i zakręcony nad grzbietem ogon. Ciekawe jest to, że waga zwierząt nie została sprecyzowana w oficjalnym wzorcu. W przypadku samic jest to średnio 8 – 13 kg, a samców 9 – 14 kg. Shiba inu to mały pies z dwuwarstwową szatą. Składa się ona z grubego, a jednocześnie krótkiego podszerstka oraz twardszego, dłuższego włosa okrywowego (odstaje on pod kątem ok. 45 stopni). Jeśli uważniej przyjrzymy się sierści czworonogów, zauważymy, że najkrótsza jest w okolicy głowy, a najdłuższa na ogonie. Jakie umaszczenie psów jest najczęściej spotykane? Shiba inu może być czarny (podpalany), złoty lub sezamowy, czyli złoty z czarnym nalotem. Bardzo istotne są oznaczenia określane mianem ‘urajiro’. To inaczej rozjaśniona do białego odcienia sierść znajdująca się na policzkach i boku kufy, pod brodą, na piersi, szyi, brzuchu oraz wewnętrznej stronie nóg. Zdarza się, że staje się ona widoczna dopiero w momencie, gdy szczenięta skończą 1. rok życia. Shiba inu nie może być całkowicie biały, niepożądane są też jasne znaczenia na końcu ogona. Jak już zostało wspomniane, wielkość shiba inu zależy od płci, jednak nie są to bardzo duże psy. Biorąc pod uwagę ich wysokość w kłębie, można zauważyć podobieństwo do takich ras jak: Podenco andaluz, polski owczarek nizinny, clumber spaniel czy islandzki szpic pasterski. Shiba inu – charakter Pies shiba inu ma bardzo silny charakter, wyróżniają się tym wszystkie rasy pochodzące z Japonii. Nierzadko mówi się o nim, że jest to ‘wielkie zwierzę w małym ciele’, jest bardzo sprytny, inteligentny, a do tego lubi stawiać na swoim. Właściciel takiego czworonoga musi być cierpliwy, a jednocześnie konsekwentny, konieczne jest wyznaczanie pupilowi wyraźnych granic. Wynika to z tego, że kiedy shiba inu zechce osiągnąć zamierzony przez siebie cel, może posunąć się nawet do agresji. Odpowiednie wychowanie zwierzęcia to kluczowa kwestia, zwłaszcza jeśli pojawiło się ono w domu zamieszkiwanym przez dzieci. Shiba inu przeważnie zachowuje dystans w stosunku do obcych, jednak osoby, które zdąży poznać, po pewnym czasie zaczyna akceptować. Co istotne, pies nie jest bardzo wylewny w okazywaniu uczuć, ale lubi zabawy z ludźmi. Kiedy już zmęczy się towarzystwem i zechce odpocząć w samotności, po prostu chowa się w swojej kryjówce, żeby się zdrzemnąć. Dobrze wychowane zwierzę z pewnością będzie odważne, a przy tym czujne i lojalne wobec swojej rodziny. Shiba inu niezbyt dobrze czuje się w towarzystwie innych czworonogów, w szczególności psów tej samej płci, może wdawać się z nimi w bójki. Ma on instynkt łowiecki, dlatego nie zaleca się spuszczania czworonoga ze smyczy podczas spacerów w otwartym, rozległym terenie. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że przedstawiciel rasy shiba inu nie będzie dobrze znosił także mieszkających z nim kotów i innych, równie małych zwierząt. Często są one traktowane przez takie psy jako zdobycz, którą należy ścigać. Czytając opinie o rasie shiba inu, można dojść do wniosku, że nie są to hałaśliwe czworonogi. Niemniej jednak są one czujne i głośnym szczekaniem dają rodzinie do zrozumienia, że dostrzegły coś niepokojącego. Osoby mające dom z ogrodem mogą wypuszczać zwierzęta na zewnątrz, ale należy pamiętać, że przeskoczenie płotu nie stanowi dla shiba inu żadnego problemu. To psy, które nie mogą być pozostawione same sobie, gdyż wtedy zaczynają zachowywać się destrukcyjnie. Proces ich socjalizacji należy rozpocząć jak najwcześniej, nie można przy tym im pobłażać. Już jako szczeniak shiba inu może okazać się trudny w wychowaniu. To rasa, która współpracuje z człowiekiem wtedy, kiedy ma na to ochotę, bywa uparta i nigdy się nie poddaje. Jak wygląda pielęgnacja psów shiba inu? Co prawda sierść psów shiba inu jest gęsta, ale nie wymaga codziennego szczotkowania. Nie jest ona podatna na plątanie czy powstawanie kołtunów, więc tego typu zabiegi pielęgnacyjne wykonuje się sporadycznie. Wyjątkiem są okresy linienia, wówczas szczotkowanie powinno odbywać się częściej. Włos shiba inu nie ma łusek, dlatego łatwo usuwa się go z odzieży, dywanów czy mebli. Czworonogi nie lubią kąpieli, ale ze względu na to, że ich sierść nie jest podatna na zabrudzenia czy zbieranie rzepów, nie trzeba tego robić często. Co pewien czas należy za to kontrolować oczy, uszy i pazury pupila, a w okresie od wiosny do późnej jesieni dokładnie sprawdzać ciało w poszukiwaniu kleszczy. Ponieważ są to pasożyty mogące przenosić groźne choroby (w tym boreliozę i babeszjozę), warto zabezpieczyć przed nimi psa. Jednym ze skuteczniejszych sposobów jest obroża przeciw kleszczom, która po założeniu na szyję czworonoga działa nawet przez 6 – 8 miesięcy. Ważne jest to, aby jak najwcześniej przyzwyczajać psa do czesania, a także innych zabiegów pielęgnacyjnych, w tym przycinania pazurów i wycierania łap po spacerze. Inaczej wykonywanie takich czynności będzie bardzo kłopotliwe ze względu na niespokojne zachowanie pupila, dorosłe czworonogi mogą wytrwale bronić siebie i swojej nietykalności. Żywienie i zdrowie rasy shiba inu Podobnie jak inne psy, shiba inu są mięsożercami. Można im podawać dobrej jakości suchą i mokrą karmę lub zdecydować się na żywienie typu BARF. To indywidualna decyzja podejmowana przez właściciela. W razie wątpliwości warto przedyskutować tę kwestię ze specjalistą, który pomoże w ułożeniu właściwej diety dla czworonoga. Co istotne, shiba inu to rasa wytrzymała, średnia długość życia psów to nawet 15- 16 lat. Niemniej jednak zwierzęta mają genetyczne predyspozycje do niektórych chorób, w szczególności oczu. To jaskra oraz postępujący zanik siatkówki. Shiba inu często boryka się również z niedoczynnością tarczycy oraz alergiami, które można rozpoznać po swędzącej skórze, zapaleniu ucha oraz grzybicy. Shiba inu – dla kogo? Co prawda shiba inu to nie miniaturka, ale nie jest też bardzo dużym psem. Według ekspertów może on mieszkać zarówno w domu z ogrodem, jak i w mieszkaniu w bloku, pod warunkiem, że właściciel każdego dnia zapewni mu dostatecznie dużo ruchu na świeżym powietrzu. Rasa nie jest najlepszym wyborem do domu zamieszkiwanego przez koty. Żeby shiba inu zaakceptował inne psy w otoczeniu, niezbędna jest socjalizacja, co wymaga sporo cierpliwości. Zwierzę toleruje dzieci, ale zaczyna odczuwać dyskomfort, kiedy okazuje mu się za dużo uczuć. Z tego względu rasa jest polecana rodzinom ze starszymi pociechami, które wiedzą już, jak postępować z czworonogami. Ponieważ psy są bardzo aktywne, niezależne i uparte, nie sprawdzają się w roli pupila osób starszych. Seniorom trudno będzie za nimi nadążyć, problemem może być też szkolenie. To oznacza, że pochodzące z Japonii czworonogi są dobrym wyborem głównie dla bardziej doświadczonych i aktywnych fizycznie osób. Shiba inu może bez przeszkód podróżować z rodziną na wakacyjne wyjazdy, ale źle znosi upał i trzeba o tym pamiętać, wybierając miejsce wypoczynku. Jeżeli wspólna podróż z pupilem nie jest możliwa, należy znaleźć mu odpowiedzialnego opiekuna, który będzie wiedział, jak z nim postępować. Shiba inu – cena Ile kosztuje shiba inu? Cena za szczeniaka z rodowodem zwykle mieści się w zakresie od 3000 do 5000 zł. Jeśli znaleźliśmy hodowlę oferującą psy za znacznie mniejszą kwotę, powinniśmy z niej zrezygnować i poszukać innego miejsca. Istnieje duże ryzyko, że jest to pseudohodowla, prowadzona przez niedoświadczoną osobę, której zależy wyłącznie na zysku, a nie zdrowiu i bezpieczeństwu zwierząt. Wiele osób zastanawia się, czy można znaleźć psy shiba inu bez rodowodu? Nie ma rasowych czworonogów bez tego dokumentu. Tylko po jego uzyskaniu możemy sprawdzić przodków swojego pupila i zyskać pewność, że przynależy do rasy, jest on wymagany w przypadku zwierząt prezentowanych na wystawach. Ciekawe jest to, że dawniej adopcja shiba inu była niemożliwa. Obecnie od czasu do czasu można znaleźć ogłoszenia informujące o tym, że psy tej rasy szukają nowych rodzin z różnych powodów, przykładowo śmierci właściciela, przeprowadzki do innego kraju czy silnej alergii jednego z domowników. Zdarza się też, że kochającego i odpowiedzialnego domu dla shiba inu szuka schronisko. Jednak przeważnie nie są to rasowe zwierzęta, a jedynie w typie rasy, czyli wyglądające bardzo podobnie. Osoby, którym zależy na adopcji takiego czworonoga, powinny przeglądać też ogłoszenia z innych krajów, gdzie rasa jest bardziej popularna. Jeżeli zdecydujemy się na zakup szczeniaka z rodowodem, upewnijmy się, że hodowla jest zarejestrowana w Związku Kynologicznym w Polsce i prowadzona przez doświadczonego hodowcę. Pies pochodzący z mało wiarygodnego miejsca może być bardziej podatny na schorzenia, a nawet borykać się z różnymi, poważnymi chorobami genetycznymi. Ponadto takie zwierzę często sprawia problemy socjalizacyjne.